کپسولیت چسبنده یا شانهٔ یخ زده،‌ عامل خطرناک درد شانه

دو هدف اصلی در درمان کپسولیت چسبنده، افزایش حرکت و کاهش درد است. برای افزایش حرکت، معمولا فیزیوتراپی تجویز می‌شود. فیزیوتراپ بازوی بیمار را برای کشش کپسول حرکت می‌دهد و تمرین‌هایی را در خانه به بیمار آموزش می‌دهد که ممکن است شامل استفاده از یک عصا یا قرقره بالای سر باشد. او همچنین ممکن است از یخ، گرما، اولتراسوند یا تحریک الکتریکی استفاده کند. درمانگر یک برنامهٔ کششی نشان می‌دهد که شما باید حداقل یک یا دو بار در روز انجام دهید. این تمرینات شامل استفاده از عصا، سیستم قرقرهٔ خانگی و طناب الاستیک برای افزایش حرکت شانه است.

برای کاهش درد، پزشکان اغلب داروهای ضد التهابی مانند آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن را توصیه می‌کنند. برای کاهش درد پس از درمان یا کمک به خواب شبانه، ممکن است قرص‌های ضد درد مانند تایلنول تجویز شود.

گاهی ممکن است تزریق استروئید به مفصل نیز در‌نظر گرفته شود. استروئیدهایی مانند پردنیزون که از طریق دهان مصرف می‌شود، ممکن است برای کمک به کاهش التهاب تجویز شود. فیزیوتراپی تحت نظارت، معمولاً از یک تا شش هفته طول می‌کشد و دفعات ویزیت‌ها از یک تا سه بار در هفته متغیر است. بیمار باید در طول روند بهبودی، در خانه به تمرینات کششی بپردازد. همانطور که در بالا ذکر شد، تمرینات کششی باید حداقل یک یا دو بار در روز در خانه انجام شود.

به‌ طور‌ کلی، شانهٔ منجمد تقریباً با گذشت زمان و مطابقت مداوم با برنامهٔ درمانی تجویز شده به‌طور کامل برطرف می‌شود. این روند برای برخی از بیماران ممکن است از شش تا نه ماه طول بکشد، اگرچه ممکن است برای برخی دیگر تنها چند ماه طول بکشد. چرخش درونی (حرکت دست به سمت جیب پشتی یا تا وسط پشت) معمولاً حرکتی است که طولانی‌ترین زمان را برای به دست آوردن حرکت مجدد، نیاز دارد.